Een onderwerp waar een luchtje aan zit
Jonge ouders met een kleintje weten het; een baby produceert op een dag behoorlijk wat luiers. In een normale situatie mag je er vanuit gaan dat een baby tussen de 5 en 7 vieze luiers op een dag produceert. Een heel normale situatie, die voor de ouders een fase is waar men tijdelijk overlast door ondervindt. Luiers vormen in dat geval een behoorlijk aandeel van het restafval wat bij een gezin in de container wordt geworpen. De restafval container van een huishouden is dan ook een bak waar in dit geval een luchtje aan zit. De luiers zullen naast urine ook ontlasting bevatten die een akelige stank verspreidt wanneer deze in een afgesloten kliko wordt bewaard.
Veel initiatieven, matig succes
Het inzamelen van luiers en incontinentiemateriaal is een systeem wat sinds een paar jaar op basis van pilots en projecten wordt ingezet in lokale gemeenten. Bij een inzamelpunt in de gemeente kunnen zakken met luiers en incontinentiemateriaal worden ingeleverd waarna het door een apart afvalverwerkingsbedrijf wordt ingezameld. Het bleek een systeem waarvoor veel animo was – wie wil er immers een stinkende kliko – maar waar in de praktijk nogal wat haken en ogen aan zaten. De veelheid aan initiatieven had dan ook niet het gewenste succes. Uiteindelijk haakten deelnemers aan het project af omdat het gescheiden inleveren van luiers wel heel bewerkelijk was. De stank uit de kliko nam men voor lief; het ging immers over een periode op een mensenleven die nogal te overzien is. Het kostenplaatje van het recyclen van luiers bleek ook redelijk hoog te zijn.
Waarom producenten mee moeten helpen
Luiers zijn doorgaans zo gemaakt dat ze hun vorm en stevigheid behouden en dat de absorberende vulling niet gemakkelijk kan worden losgehaald uit de luier. De luier is op die manier lastig te recyclen aangezien alle materialen die er voor de productie van een luier worden gebruikt op deze manier op één grote hoop belanden. De buitenkant van een luier – van oudsher een materiaal gemaakt van plastic – bleek helemaal een groot probleem te zijn. De producenten gingen daarom over tot de productie van luiers met een celstof buitenkant. Dit materiaal is gemakkelijker afbreekbaar dan plastic, maar heeft ook zeker zijn nadelen. Een groot nadeel is wel dat een dergelijke luier gemakkelijker kan doorlekken. Hierdoor moeten er weer meer luiers worden gebruikt per etmaal. De ontwikkeling van de luiers heeft dan ook te maken met de nodige obstakels.
Waarom luiers een gevaar vormen tijdens recycling
Wanneer je luiers gaat recyclen kom je tot de meest verrassende ontdekkingen. Wanneer je bedenkt dat luiers worden gedragen door baby’s maar ook door kinderen en volwassenen met gezondheidsproblemen snap je ook het volgende probleem. Luiers zullen naast urine en ontlasting ook sporen bevatten van bijvoorbeeld medicijnen die door deze doelgroepen veelvuldig worden gebruikt. Die sporen van medicijnen zullen bij het verbranden en recyclen van luiers vrij komen en in het milieu en het uiteindelijke recycle-product belanden. Het is dan ook vervelend om te zeggen, maar luiers die apart worden gerecycled zijn ronduit gevaarlijk en slecht voor het milieu.
Een passende oplossing voor het luier-probleem
In een tijd waarin al het afval gescheiden ingeleverd moet worden is het probleem van luiers die gerecycled moeten worden nogal onderschat. Daardoor belanden tot nu toe de meeste luiers van zorginstellingen en gezinnen nog gewoon bij het restafval. Daar gaat het naar de verbrandingsoven alwaar de schadelijke stoffen in de vorm van CO2 in het milieu belanden. Gemeenten zien zich genoodzaakt om ouders met een kind of gezinslid wat vieze luiers produceert een pasje voor een ondergrondse container te verstrekken. Hiermee is het luier-probleem voor de korte termijn opgelost. Voor de lange termijn moet nog altijd een oplossing worden gevonden. Feit is wel dat dit geen voor de hand liggende oplossing is. Ouders en gemeenten zullen samen moeten werken en goed moeten nadenken over een geschikte methode om op een milieuvriendelijke methode luiers te recyclen. De fabrikanten van luiers zullen dan ook extra inspanning moeten leveren om een luier te produceren die goed bestand is tegen doorlekken terwijl er geen plastic materialen gebruikt worden bij de productie. Uiteindelijk zullen we tot een goede oplossing komen, maar dat is echt nog toekomstmuziek.
